Lodowa Przełęcz
 Lodowa Przełęcz od strony Dolinki Lodowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2372 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Harnaskie Czuby, Lodowa Kopa |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°11′35,1″N 20°10′55,1″E/49,193083 20,181972
| |
Lodowa Przełęcz (słow. Sedielko, niem. Kleiner Sattelpass, węg. Kis-Nyereg-hágó[1], 2372 m n.p.m.) – przełęcz położona w głównej grani Tatr pomiędzy Małym Lodowym Szczytem (Široká veža, 2461 m) a Lodową Kopą (Malý Ľadový štít, 2602 m). Zachodnie stoki spod przełęczy opadają do Doliny Zadniej Jaworowej, wschodnie do Dolinki Lodowej – odgałęzienia Doliny Małej Zimnej Wody. W grani opadającej z Małego Lodowego Szczytu ku Lodowej Przełęczy znajduje się kilka niewybitnych obiektów (w kolejności od wierzchołka):
- Harnaski Karbik,
- Harnaski Zwornik,
- Harnaskie Wrótka,
- Harnaski Kopiniak,
- Harnaska Ławka,
- Harnaska Turnia,
- Wyżnia Harnaska Szczerbina,
- Harnaskie Zęby,
- Niżnia Harnaska Szczerbina,
- Harnaskie Czuby[2].
Przez Lodową Przełęcz poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny z Doliny Pięciu Stawów Spiskich (Kotlina Piatich Spišskych plies), górnego piętra Doliny Małej Zimnej Wody (Malá Studená dolina), do Doliny Jaworowej (Javorová dolina). Jest to najwyżej położona przełęcz w Tatrach, przez którą przebiega szlak turystyczny. Zimą trasa jest zamknięta.
Przełęcz powstała w szerokiej strefie mylonitów. Pierwsze odnotowane przejścia turystyczne: Feliks Berdau, Wojciech Grzegorzek, Józef Stolarczyk z przewodnikami 13 sierpnia 1854 r., zimą – Károly Jordán z przewodnikami Johannem Franzem seniorem i Johannem Hunsdorferem juniorem (5 stycznia 1902 r.)[3]. W XIX wieku po obu stronach przełęczy zalegały wielkie pola firnowe i przejście tędy było dużo trudniejsze, jednak w 1891 przeszedł tędy batalion piechoty.
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
– zielony szlak od Schroniska Téryego razem ze szlakiem żółtym i po jego odłączeniu dalej na Lodową Przełęcz, stąd Doliną Jaworową do Jaworzyny Tatrzańskiej.
- Czas przejścia od Schroniska Téryego na Lodową Przełęcz: 1:30 h, ↓ 1:20 h
- Czas przejścia z przełęczy do Jaworzyny: 4 h, ↑ 5 h[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVI. Rozdziele – Czerwona Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 132.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993, s. 28.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
